Czym jest folia paroizolacyjna, jakie ma zastosowanie i właściwości

folia paroizolacyjna na poddasze

Folia paroizolacyjna jest konieczna poddasze, to dzięki niej para wodna wytwarzana w domu podczas kąpieli, gotowania i suszenia prania zostaje zatrzymana wewnątrz domu. Chroni ona wełnę mineralną przed zawilgoceniem, wilgotna wełna traci właściwości termoizolacyjne i jest do wymiany...

Zobacz jaką folię paroizolacyjną wybrać, jakie są jej rodzaje i jak prawidłowo ją położyć, uszczelnić zakłady oraz połączyć z elementami budynku. Folia paroizolacyjna chroni elementy konstrukcyjne oraz wełnę mineralną przed nasiąkaniem parą wodną. A ta powstaje na skutek normalnego użytkowania domu. Podczas suszenia prania w pomieszczeniach, podczas gotowania i kąpieli, a także na skutek różnicy temperatur. Niestety wilgoć może bezpowrotnie zniszczyć wełnę mineralną, a także elementy konstrukcyjne dachu. Ponadto nagromadzona przez długi czas para na poddaszu w końcu zacznie się skraplać. W najlepszym przypadku na suficie pojawia się mokra plama a w najgorszym, jeśli jest on z karton gipsu jego mokra nasiąknięta i ciężka część runie na podłogę. Podpowiadamy, dlaczego folia paroizolacyjna na poddasze jest konieczna, jaką wybrać i jak prawidłowo ją rozłożyć.

Folia paroizolacyjna gdzie ją układać?

Folia paroizolacyjna jest materiałem, który układamy na poddaszu, a dokładniej rzecz ujmując we wszystkich przegrodach zewnętrznych. Zatem folię taką kładziemy na poddaszu na:

  • Połaciach dachowych, znajdujących się nad poddaszem użytkowym.
  • Przegrodach między pomieszczeniami ogrzewanymi i nieogrzewanymi, gdzie powstaje para wodna na skutek różnic temperatur.
  • W domach szkieletowych.
  • Właściwości folii paroizolacyjnej i jej zastosowanie

    Nie jest ona paroszczelna, a współczynnik paro przepuszczalności wynosi ok, 0,5 0,5 g/m2/dobę, mimo to stanowi ona barierę dla pary wodnej i jest obecnie uważana za najlepszą ochronę przed parą wełnianą izolację termiczną, a także całą konstrukcję dachu. Nowoczesne folie tego typu są izolatorem termicznym, ale tylko te z warstwą folii aluminiowej lub dedykowanej siatki. Najczęściej znajduje ona zastosowanie na poddaszu, gdzie jest niezbędna zarówno na poddaszu nieużytkowym, czyli typowym strychu, jak i na poddaszu mieszkalnym. W pierwszym przypadku chroni drewniane elementy konstrukcyjne dachu przed wilgocią. W drugim ścianki i sufit z karton gipsu. Układa się ją między warstwą termoizolacyjną np. wełną mineralną, która bardzo źle znosi wilgoć, a płytami z G-K. Tak ułożona zabezpiecza zarówno krokwie, jak i inne drewniane elementy konstrukcyjne na poddaszu, a także wełnę mineralną. Ponadto znajduje ona zastosowanie w domach z płaskim dachem, w których najczęściej strych jest bardzo niski i nieużytkowy, a folia nie przepuszcza z pomieszczeń pary wodnej na nieużytkowe poddasze. Jako uszczelnienie i izolacja ścian w domach szkieletowych. Ze względu na szerokie zastosowanie na rynku jest kilka rodzajów folii, a każdy z nich jest przystosowany do konkretnej paroizolacji, co należy dokładnie określić, kiedy ja wybieramy.

    Folia paroizolacyjna oznaczenia i parametry

    Każda folia paroizolacyjna jest zapakowana i opatrzona etykietą, na której znajdują się jej parametry, czyli wartości, które pozwalają wybrać folię do każdego z wyżej wymienionych zastosowań. Niestety wiadomości umieszczone na etykiecie większość z nas nic nie mówią. Specjalnie dla naszych czytelników poniżej zamieszczamy ściągawkę, z którą bez problemu rozszyfrujecie parametry folii paroizolacyjnej.

  • Grubość (mm)
  • Gramatura folii (g/m2), czyli podobnie jak w przypadku tkanin i papieru. Gramatura jest uzależniona od grubości, ilości warstw i tego, czy folia jest zbrojona.
  • Sd (m) to współczynnik paroprzepuszczalności, który jest podany w metrach,
  • Odporność na rozerwania włókien folii (N/50 mm), ten parametr podawany jest w niutonach, czyli sile jaka potrzebna do rozerwania takiej folii na 50 mm).
  • Każda folia dopuszczona do sprzedaży powinna zawierać etykietę z danymi technicznymi. Bezwzględnie powinny się na niej znaleźć następujące informacje:

  • Najmniejsza paro przepuszczalność, czyli ilość wody podana w gramach, jaka przedostaje się przez 1m2 folii w cyklu dobowym, czyli w ciągu 24 godzin. Najlepsze folie przepuszczają nie więcej niż g/m2/24 h.
  • Współczynnik SD, którego przepuszczalność jest akceptowalna do 100 m, ale im mniejsza, tym lepiej. Im większa gramatura i ilość warstw, tym lepiej
  • Odporność na rozerwanie, im więcej N na 50 mm, tym lepiej, te ulegające uszkodzeniu podczas działania małej siły mogą ulec uszkodzeniu nawet podczas układania.
  • Folia z akcesoriami czy bez? Absolutne z akcesoriami, czyli z taśmą rekomendowaną przez producenta. Zastosowanie niewłaściwych materiałów do mocowania i zespalania może prowadzić do jej uszkodzenia lub osłabienia.
  • Rodzaje folii paroizolacyjnej

  • Folia z polietylenu PE, która jest dostępna w kilku gramaturach, o różnej paroprzepuszczalności, oraz zróżnicowanej odporności na rozrywanie. Najpopularniejsza jest folia jednowarstwowa polietylenowa oraz wzmocniona siatką poliestrową lub polietylenową.
  • Folia paroizolacyjna polipropylenowa bardzo zbliżona do folii budowlanej jest ona bardziej odporna na rozrywanie, co zmniejsza ryzyko jej uszkodzenia podczas układania. Jest ona dostępna w kilku wersjach kolorystycznych białym żółtym, zielonym i niebieskim, czerwonym i srebrnym. Do pomieszczeń o podwyższonej wilgotności jak kuchnia, łazienka czy pralnia należy wybrać folie o najmniejszej paroprzepuszczalności.
  • Aluminiowa folia paroizolacyjna. To folia z ekranem aluminiowym o warstwowej budowie, pierwsza to polietylen, lub polipropylen, druga to warstwa metalizowana aluminiowa, która odbija promienie cieplne z poddasza, co pozwala zaoszczędzić na ogrzewaniu i rachunkach. Odbicie cieplne może osiągać od do 60%, co pozwala na spore oszczędności na kosztach ogrzewania. Tego typu folie mają znacznie większą gramaturę, najpopularniejsza to 300 g.m2. Zaletą tej folii jest również najniższa paroprzepuszczalność, więc są dedykowane do pomieszczeń, w których panuje wysoka, bardzo wysoka i ekstremalnie wysoka wilgotność powietrza. Ponadto są one najbardziej odporne na uszkodzenia. Minusem jest większe zużycie folii, ponieważ nie montujemy jej na styk, lecz na ruszcie ze szczeliną cyrkulacyjną dla fal cieplnych. Sposób montażu jest bardzo ważny, ponieważ każdy inny sprawia, że straci ona swoje właściwości.
  • Inteligentne paroizolacje, czyli folie o zmiennym oporze dyfuzyjnym. Folia ta charakteryzuje się zmiennym oporem dyfuzyjnym, czyli zmienną przepuszczalnością pary. Są to płyty warstwowe, powstają z polipropylenu, a niektóre ich rodzaje dodatkowo mają powłokę polietylenową. W przeciwieństwie do wszystkich rodzajów opisanych powyżej. Taka paroizolacja jest zmienna, ponieważ paroprzepuszczalność jest różna w zależności od wilgotności powietrza i ciśnienia. Folia jest wyposażona w zawory bezpieczeństwa i dba o odpowiednia wilgotność na poddaszu.
  • Folia paroizolacyjna z termo ekranami To już zupełnie inna klasy folii, mają one grubość kilku milimetrów, są wypełnione pęcherzykami powietrza lub pianką poliuretanową. Ich powierzchnia jest metalizowana, składają się z kilku warstw, a ich gramatura jest znacznie wyższa niż w przypadku wszystkich opisanych powyżej folii. Ich największą zaletą jest wielofunkcyjność. Z jednej strony stanowią ochronę paroprzepuszczalną, z drugiej zaś są doskonały izolatorem termicznych. Zimą nie przepuszczają ciepłego powietrza z domu i nie wpuszczają zimnego z dachu do domu. Latem natomiast chronią przed gorącem z nagrzanego dachu i poddasza.
  • Komentarze